Giftige rabarber, haarspeldbochten-for-pro’s & ’t echte vakantiegevoel

Te beginnen waar we vorige keer geëindigd zijn: de muurschildering van PdeG in de strandtent. Wat ’n leuke dag! Het personeel liep als koploze kippen rond en konden hun ogen niet van Pauls werk houden. Op ons uitnodigen, kwamen camper-buurtjes Jan en Joke nog even kijken en er werd druk gevraagd naar ervaring en inspiratiebronnen. Renée kwam niet aan werken toe, maar dit plezier was de moeite waard. Na 5 uren onafgebroken werken…. Het eindresultaat! Onderaan dit blog de link naar de foto’s 😊😊 Voor de welverdiende lunch zijn we de volgende dag hééérlijk gaan zitten. Maar daarna was het toch echt tijd om verder te gaan.

Haarspeldbochten eng? Nee hoor! Groot Hoefblad daarentegen…

Waar we in Duitsland nog doodsangsten uitstonden door de bergen, zijn we nu helemaal gewend. Ruim op tijd terugschakelen en stapvoets naar boven. We hebben ’t helemaal onder controle. En we hebben aaallleee tijd van de wereld. Komt dat ff uit! Paul navigeerde deze keer en Renée stuurde. Na bocht numero 80 stonden we opeens aan de rand van ’n geweldig meertje. Een rondje eromheen wandelen duurde zeker 10 minuten. Inclusief het beklimmen van de brug. Er scheen ook nog ’n waterval te zijn. Die is in perfecte verhouding met de afmetingen van het meertje. Madurodam is er niks bij. Grappig! Wel struikelden we bijna over de rabarber. Mmmmm…. Snel plukken, schillen, koken en opsmullen. Al tijdens het koken kwam er zo’n vieze lucht vanaf dat we het niet vertrouwden. Moeder Ria hielp ons uit de brand door het verlossende antwoord: het is Groot Hoefblad. Hartstikke giftig! Daar ging ons zelfpluk-avontuur. Oepsie!!

We konden ook prima werken op deze plek en Paul maakte nieuwe prints. De buurman stak zijn mening niet onder stoelen of banken, dus die waardevolle info staken we direct in onze zak. Grazie!

Gekookt, gepocheerd en bedorven!

De volgende gratis camperplek op onze route was er eentje waar blijkbaar ’n natuurlijk bronnetje bij was. Hmmm.. dat klonk interessant. De parkeerplaats/overnachtingsplaats was ’n bende maar de bron was inderdaad aanwezig. Maar wat ’n meur!!! Whahahaha….. alsof je zelf in een gekookt ei zwom. Wel heel grappig en heerlijk ontspannend. In de camper sloten we daarna de douchekop aan, hingen die uit het raam en tádá! Onze eigen buitendouche! Dit maakte onze wellness-dag compleet.

Wij racen alle camperaars eruit in de camperparade

We hadden ’n strakke planning gemaakt met nog 1 gratis tussenstop voor Sicilië. We wilden deze stop doen zodat we de dag erna zeer vroeg het laatste stukje naar de haven konden rijden. De haven? Jep, om de boot naar Sicilië te pakken. Deze camperplatz was naast ’n benzinestation en kon wel ’n knipbeurt gebruiken. Het gras stond tot aan onder je oksels en het rondzwervende vuil bestond voornamelijk uit schoenen en onderbroeken. Kon ons het schelen, was maar voor 1 nachtje. Maar nadat de 5e ‘zwerverachtige’ persoon door ons raam naar binnen kwam kijken, besloten we om te vertrekken. Slapen zou er toch niet van komen zo. Dag Dag!

Vroemmmm…..

We reden in 1 keer door naar de haven, we zouden wel zien of er ’n boot was. We zagen nog ’n camper, en nog 1 en daarna nog 1. Maar ’n hokje voor boottickets konden we niet vinden. Al snel reden alle campers in een lange stoet achter elkaar aan, op zoek naar tickets. De parade werd steeds langer 😊😊 Daar word je toch vrolijk van?! Supermelig. Wij lekker zwaaien naar iedereen! Toen ze voor de 2e keer aan hetzelfde rondje begonnen, zijn wij ertussenuit gepiept. 1 zijstraat verder en hoppa! Daar konden we kaartjes kopen. “Toet! Toet!” Hoorden wij achter ons. Gelukkig… nu kwam het toch nog goed voor de hele parade. Maar wij hadden gewonnen! :P 1 minuut later stonden we op de boot en er was nog geen kwartier voorbij toen we aan land reden. Sicilië, daar zijn we dan!

Bella Sicilia!! Echt hoor….

Eerste nachtje logeerden we naast ’n strandtentje waar we na deze hectische dag konden genieten van ’n biertje en frietjes. Het voelde als ’n warm welkom. We hadden ruim 2 weken op Sicilië en afgesproken om 1 week te werken en de ander vakantie te vieren. Zin in!! De ochtenden werken, ’s middags tijd voor plezier. Dat werkt voor ons het beste en past het beste bij de meeste activiteiten.  Here we go!!

Waarom Italianen zulke goede autoracers zijn, is ons ’n raadsel

Al heel snel kwamen we erachter dat rijden op Sicilië een nieuwe uitdaging is. Wel ’n geweldige uitdaging! Italianen kijken niet, die rijden gewoon. De TomTom stuurt ons door de allerkleinste straatjes… zo klein dat menig inwoner op z’n voorhoofd tikt wanneer wij eraan komen. En… er zijn zo onwijs veel mooie bloemen hier, dat ze regelmatig de helft van de weg bedekken. 2-baans? Geen idee! Een bocht? Het zal wel. Mooi!!! Dat zeker 😊😊 Zo leren we de camper nog beter kennen. Echt genieten dit.

Fino alla prossima volta!

Het doel is om op zoveel mogelijk gratis camperplatzen te logeren, zodat we met ons budget meer terrasjes kunnen pakken als we in ’n dorpje zijn. Niet dom toch? :P De eerste is op ’n verlaten parking, direct aan zee. Renée typt en Paul schildert ’n blije cactus op de camper. Jeeh! Hierna volgt ‘n (niet gratis) camperplatz omdat we echt echt echt even wifi nodig hadden (en een douche). De mevrouw van de ‘camping’ vond ons hilarisch omdat Paul op zijn stoeltje bij de ingang ging zitten voor het beste bereik. Ze hebben hier net ’n nieuwe muur neergezet, om narigheid buiten de camping te houden. En jippie-de-pippie! Wie denken jullie dat deze muur van ’n schildering mag voorzien? Volgende week rijden we terug zodat PdeG zijn magic kan laten zien. Leuk Leuk! Zo was de overnachting toch nog gratis 😉

Next stop: Street Art in Brucoli!

Ergens gelezen dat Brucoli hét Street-Art dorpje van Sicilië is. Dat moesten we natuurlijk met eigen ogen zien. En als ’n dorpje zo’n naam heeft, is dit eigenlijk al ’n reden op zich om er naartoe te gaan. Street Art… ik zou het niet zo genoemd hebben. Maar prachtig was het wel. Iedere winkel, elk restaurant en huis hadden muurschilderingen bij de deur. De stijl ambachtelijk, de uitvoering zeer Siciliaans. De kleine straatjes, het strandje naast de camper. Het was genieten.

Terwijl Paul ’n schilderij maakte naast de camper, kwam er ’n groep fotografen en modellen langs die de Merrie wilden gebruiken in hun shoot. Hilarisch! En zeeeeer serieus. Maar nu word ons Groene Monster lekker wel beroemd! Whiehoe!

Oude bekenden in ’n oude stad op ’n oud eilandje

Siracusa, met haar superbijzondere kerk en het oude stadscentrum (Ortigia) dat op ’n eilandje ligt. Wij logeerden bij ’n haventje/strandje waar je kunt zwemmen met ’n paard. Een borreltje op het leukste terras van de stad werd beloond met Arancini (rijstbal met vulling erin … deze zelfs vega & glutenvrij) en met ’n klap op de schouder van Pauls klasgenoot Luc. Dat was ’n verrassing! Dit resulteerde in ’n cafétje en de lekkerste wijn die we tot nu toe gedronken hebben in Italië.

De volgende dag: Wasdag!

Aangezien we binnenkort bezoek krijgen, moest alles gewassen worden. Beddengoed, handdoeken en al onze kleding. Een beetje teveel voor handwas. Een camperplatz-met-wasmachine was snel gevonden. De machine bleek wel nog aangesloten te moeten worden en de stroom viel ook nog eens de hele middag uit. Wij vierden dit met ’n ijskoude douche in de buitenlucht en het afwassen van al het servies dat we bij ons hebben. Volop genieten van de luxe! Hahaha… Uiteindelijk… de volgende dag, was echt alle was gedaan en droog. En de camperplatz afgeladen vol. Lang leven Siciliaanse weekenden! Alle kinderfietsjes, waslijntjes en luifels moesten aan de kant want wij moesten eruit. Paul werd aangestuurd\bekritiseerd/aangemoedigd door op z’n minst 5 mannen. De dikke Italiaan met ’n parkiet op zijn schouder bleek het meest te vertrouwen en dirigeerde onze Merrie zonder botsen richting uitgang. Lekker gestuurd Paulie!!

Noto for me? Yes, Noto for me!

Het plaatsje Noto stond als volgende op de planning. Fantastisch! 1 grote heuvel en duizend trappen. Terrassen in scheve straten en kinderen die tijdens het voetballen steeds keihard achter de bal aan moesten rennen als die van de heuvel afrolde. Mooie basilieken en ontelbaar veel ijsjes. Een biertje op het terras, waar je trouwens standaard ’n bak chips, pinda’s en olijven bij krijgt. Niet slecht toch? Daarna naar het dakterras van Pauls makker Luc en zijn vriendin Michèl. Want zij waren ook in Noto. Spelletjes gedaan, wijntjes gedronken en daarna door de scheve straten terug naar de camper gewandeld. Een stad leuker dan verwacht.

Hm… wat zullen we vandaag eens gaan doen?

Niet zo lekker geslapen, dus slaperig wakker geworden. Jakkie! Hm, wat zullen we eens gaan doen? Op de parking in Noto blijven? Mèh, geen zin in. Het was zondag… toch maar door naar onze volgende bestemming: Marzamemi. Een piepklein havendorpje. En ow ow ow… wat zijn we die dag in love geraakt! Fiet Fieuw Marzamemi!! Zo leuk!! Mini-straatjes met van die hobbelige stenen, gekleurde parasols en terrasjes uit ’n vakantiefolder. We vonden ’n hele mooie parkeerplaats waar we ook nog eens mochten blijven slapen, bleek zo. Oef.. fijn!! Verkoelend strandwindje op de bol en ’n veel te grote pizza op ons bord. Genieten. De pizza die over was, mee naar de camper en daar lekker ’n boekje gelezen. ’s Avonds mmmm koude pizza en ….. het was Beer Festival Sicilia!! Whahaha…. Daar moesten wij natuurlijk ook even onze snoet laten zien. En zo stonden we zeker met 30 andere mensen te proeven van verschillende biertjes, allemaal gebrouwen op Sicilië.

Hier raakten we aan de praat met ’n meisje die ’n pub heeft op Sicilië. PdeG mag een muurschildering maken op de veranda. Heel vet! We lijken er alleen niet helemaal uit te komen met de datum. Dus even afwachten of het doorgaat.

Het echte vakantiegevoel… eindelijk!

Eerder hadden we niet echt durven en zorgeloos kunnen genieten van onze vrije momenten. Het werk zat altijd in ons achterhoofd, en dat zal heus wel altijd zo blijven. Maar nu, daar op dat grasveld in Marzamemi voelden we eindelijk de rust waar we zo naar uitkeken. Het ultieme vakantiegevoel. Het gevoel dat je even niet aan werk hoeft te denken maar gewoon gave dingen mag doen. Het is geen spijbelen. We zijn vandaag 80 dagen weg en er staan enkele geweldige dingen op de planning. Laten we er volop van genieten!

“Zo ver zijn we nog nooit samen van huis geweest!”

De volgende ochtend: het meest zuidelijke puntje van Sicilië. En ook van Italië. Jeuh! Er is daar ’n eilandje waar je naartoe kunt lopen. Waterschoenen aan, rugtassen in het plastic & Go! Daar gingen ze dan. Er stonden allemaal mensen te kijken en na ons volgden zij ons voorbeeld. “You guys were the test” zei ’n meneertje. Hahahaha…

Afspoelen en weer door… want Reserva Di Vendicari stond ook op de planning vandaag. Een natuurreservaat waar flamingo’s zouden zijn. Gewapend met verrekijker en vogelaarsboek gingen wij op pad. En ze waren er echt! Niet zo roze als in ’n dierentuin… gelukkig!! Gewoon puur natuur. Er waren nog meer mooie vogels. Fijn zo’n boek. We hebben ze allemaal kunnen opzoeken 😊 Thanks Tim & Cheryl!

Een helse hike & een verkoelend natuurbad

Cava Grande, de Grand Canyon van Sicilië, zoals men het hier groots noemt. Met de camper naar boven en daarna lopend naar beneden. Een uurtje verder doken we in het verkoelende zwembad. Heerlijk! Dit maakte iedereen vanzelf blij. Owja, we moeten ook nog naar boven zeker?! Afzien!! Whahaha… klauteren over die stenen was opeens ’n stuk warmer, hoger en zwaarder. Maar we raceten naar boven, waar een welverdiend ijsje op ons stond te wachten. Lekker daggie zo!

De visite komt eraan!!! Lex & Paul Jeuh Jeuh Jeuh!

Ik had ’t blog vrijdagmiddag al geschreven maar geen wifi om het te posten. Maar nu: ze zijn er!!!!!! Pauls broer Lex (dus niet Renée’s broertje Lex) en zijn makker Paul (zo onwijs handig die namen) bij ons op bezoek. Een lang weekend vakantie vieren met hunnie :D Maar daarover later meer.

Wij hebben er zin in!!

En we zijn uitgekletst voor vandaag. Eindelijk!! :P

Bedankt weer voor het lezen lieve mensen. Dit verhaal was nogal lang, maar toch fijn dat jullie niet afgehaakt zijn :P :D

Ennuh, voor wie wil Er zijn hier nog logeerplekken over hoor. Kom gerust ’n kijkje bij ons nemen, wanneer je wilt.

Fotootjes!! Hier te vinden 😊

En voor de nieuwe lezers onder ons: op Oudste Eerst klikken voor de juiste volgorde.

http://benzoverdegrens.reislogger.nl/foto/time-flies-when