Albanië! Van zenuwkriebels naar pure liefde

11 juli 2018 - Tirana, Albanië

Ik ben de baas van de camping vandaag!
“Welcome!”
“Viel spass auf unsere camping!”
“La contrattazione non è possibile.”
“J'espère te revoir” 

Uh, Renée. Waarom ben jij de baas van een camping?
Daar zit ze dan; helemaal alleen op een camping in Albanië. Gister nog ‘n stuk of 10 andere vakantiegangers, vandaag rijdt iedereen weer verder. Ik niet. Ik zit met mijn laptop op schoot en jaag kippen uit onze camper. Caro de Kip is mijn vriendin, ondanks dat ze het brood van m’n bord pikt. Met uitzicht op het meer, waar een koe zojuist een bad neemt.

Baas? Camping? En, waar is Paul?
Paul is ‘n week in Zwitserland. Voor zaken. Maandagochtend poepievroeg weggevlogen en komende maandag komt hij weer terug. Met ‘n sok vol geld, mag ik hopen ;P Voor mij de ideale gelegenheid om full focus ‘n hele week op 1 plek mijn deel van de inkomsten bij elkaar te tikken.
“Aha!” dacht de eigenaar van de camping. “Zij zit hier toch, kan ik mooi ‘n dagje weg met mijn gezin.” Zo gezegd, zo gedaan. Ik houd vandaag ‘n oogje in ‘t zeil.

Vertel ons eens over Albanië, please
Albanië. Ook wij wisten niet goed wat we ervan moesten verwachten. Er is niet heel veel te lezen op internet en onze Lonely Planet biedt letterlijk 1 pagina. Haha.. genoeg zelf te ontdekken dus. Wat we hoorden en lazen, ging natuurlijk vooral over de onderdrukking, de corruptie en de slechte wegen. Maar nu zijn de Albaniërs vrij en ze hebben zin om mee te doen met de rest van Europa!

Stijl achterover door de beauty van Albanië!
Ik denk dat we beiden slechts 3 dagen nodig hadden om verliefd te worden op Albanië. Wat ‘n machtigmooi land. De immense bergen, helderblauwe meren en ouderwetse dorpjes. De natuur is 100% om over naar huis te schrijven. En inderdaad, de wegen zijn niet overal goed. Vooral toegangswegen naar campings of door stadjes zijn soms zelfs bar en boos te noemen. Maar over het algemeen, valt het helemaal niet tegen. Wij durven zelfs te zeggen dat de staat van de grotere wegen bijna gelijk is aan Italië.

De mensen zijn ontzettend aardig en veel jongeren spreken naast hun moedertaal vloeiend engels, duits en italiaans. En aan het strand is het helemaal ongelooflijk: extreem luxe hotels en restaurants rijzen uit de grond. Zonder dollen, er is hier letterlijk plek voor duizenden zon-zee-strand-vakantiegangers!

Mercedes Benz!!
Veel mensen hier hebben nog liever geen huis dan dat ze geen Mercedes hebben. Klinkt je dat niet bekend in de oren? :P Haha.. 70% van de inwoners van Albanië heeft een Mercedes. Het is het absolute statussymbool. En ze doen er dan ook alles mee. Gebruiken het als bus, als trekker of vrachtwagen. Waar men in andere landen nog naar ons omkijkt, horen we er hier helemaal bij. In andere landen steken mensen ‘n duim op als Renée achter het stuur zit, hier wordt zij afgetroefd door vrouwen van minstens 80 die zo’n zwaar monster waarschijnlijk al op hun 6e onder controle hadden. We gaan ook net zo hard als de rest. We doen gewoon helemaal mee in het verkeer! Hahaha… En, letterlijk. Nee, echt geen grap. Om de 100 meter zit ‘n garage. En natuurlijk, 9 van de 10 keer is dit een Mercedes-garage. Mocht er dus iets stuk gaan, dan zitten we hier in elk geval goed!

Roadtrippen met Carolien
Op onze 3e dag hier, haalden we Carolien van de vluchthaven. De volgende ochtend tijdens de koffie presenteerden wij elkaar onze bevindingen over het land en planden we ‘n route voor die week. Hup Hup, met z’n 3-en voorin & go!

Stop 1 was Divjake National Park. Aan de zee, maar ook bekend om ‘n groot meer waar pelikanen nestelen. Johnny de park ranger (overigens ook ‘n pelikaan) heette ons van harte welkom en liet ons vervolgens uren door ‘n bos vol spinnen en muggen wandelen. Logeren deden we op het strand, lunchen bij een restaurant waar de ober op ‘n paard het eten kwam brengen. Logeerplek: een 10. Het restaurant: please, ga daar nooit naar toe!

Stop 2 lag 4 uren rijden verderop. Een lange rit met de beste tussenstop ooit: DJ Aragosta! Een piepklein winkeltje waar ze cola, olie en… zelfgemaakte cd’s verkochten. Onze cd-speler kon wel wat nieuwe noten gebruiken! Perfecto! Wisten jullie dat de volksmuziek van Albanië op de lijst van UNESCO staat? Niet verkeerd he?
Luister maar: https://www.youtube.com/watch?v=OMR0K3H-8UM

Eindbestemming: Gjirokastër. Een oude stad met ‘n kasteel op een berg. Het uitzicht subliem! Paul kocht hier zijn nieuwe pet, die menig inwoner van Albanië doet grinniken. Sorry Ria, nog steeds geen flaphoed kunnen vinden.

Stop 3: off to the beach! Alsof je zo een reisfolder binnenstapte. Wauwie, hier zijn ze heel wat van plan zeg. Ik zou zeggen: VakantieVeilingen.nl, volgens mij hebben jullie nog wat spiksplinternieuwe hotelletjes te vullen ;) We zijn ook nog even in het toeristische Ksamil gaan kijken, waar PdeG direct ‘n schilderopdracht binnen sleepte. Helaas te weinig tijd en te ver van de vluchthaven :( Gemiste kans!

De (gevaarlijke) routes zijn fantastisch!
Maar… niet dat ‘t strand ons zozeer trok, de route ernaartoe was waar het allemaal om draaide. Scary verhalen over gehoord, maar achteraf één van de mooiste routes die we ooit (zelf) gereden hebben. Paulie stuurde, dus we moesten soms stoppen zodat hij ook van het uitzicht kon genieten. Want 1 seconde niet opletten, dat was niet zo handig op deze smalle haarspeldbochtige weg. Echt ‘n fantastische route! 

Onderweg nog even The Blue Eye meegepakt. Een waterbron dat zo diep is, dat niemand nog heeft kunnen ontdekken hoe diep. Door de kleurverschillen aan de zijkant en het zwarte gat in het midden, lijkt het net de iris van een oog. Grappig genoeg was het ook ongeveer zo groot als ‘n oog!! Ook al lijkt het op de foto’s veel groter: https://www.google.al/search?q=Syri+i+Kalt%C3%ABr&rlz=1C1CHBD_enIT792IT792&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiDl92575bcAhVUxaYKHVxxBMoQ_AUICigB&biw=1366&bih=635

Stop 4 was om te chillen. Want we waren nu al zoveel dagen achter elkaar aan het rondrijden. Wat zeker geen straf is hier. Maar ‘n dagje op het strand hangen, was ook wel lekker. En Paulie moest ‘n schilderij maken, dus dit kwam goed uit. Carolien vond een blog over verschillende wild-kampeerplekken. Zo kozen we ook deze. Op het strand, naast ‘n leuk strandtentje, met grote bieren. 3 campings verderop, maar zo stonden wij lekker gratis. Wij voorzagen de hele familie van stroopwafels en de barjongen hield onze camper strak in de gaten en gaf alle WK-standen braaf door.

Stop 5, de laatste stop voor het vliegveld. Een bos aan het strand, vlak onder Dürres. Carolien in de zon, Renée deelde crackers uit aan mini-zwervertjes en PdeG schilderde ‘n sinaasappel op de camper. Daarna? BBQ-time!! :D Op het strand, je huis bij de hand. Wat wil je nog meer? Heerlijk!!

Een laatste duik in de zee, het laatste zand tussen de tenen en de laatste keer Albanese lunch. Het was tijd om Caro naar de luchthaven te brengen. Paul checkte zijn kunstwerk ook in, die mocht mee naar NL. Tijdens het wachten leegte Renée nog even heel sneaky het chemische toilet in ‘n verlaten Dixi op de parkeerplaats. Sssst…. tegen niemand vertellen! Die avond logeerden Paul & Renée op het parkeerterrein van ‘n fancy hotel. De rust was weer terug.

Nog 3 dagen het Noord-Albanië ontdekken
We hadden nog ‘n paar daagjes over voordat we op deze camping moesten zijn. Wat zullen we doen? We besloten naar Shkodrä te gaan, in het Noorden van Albanië. De eerste camping was ‘n artistieke camping. De eigenaar is kunstenaar en heeft er echt ‘n pareltje van gemaakt. Vooral veel mozaïek en het kleine hotelletje op het campingterrein heeft de vorm van ‘n tent. Er groeiden hier zelfs kiwi’s aan de bomen! Dat hadden we nog niet eerder gezien :D Jeeh!

Lake Koman.. JA/NEE?
Een stuwmeer in de bergen. We wilden er graag heen. Met de eigen camper of toch in ‘t busje stappen vanuit de camping? We hoorden over ‘n versleten weg, maar vonden ‘t gek de camper achter te laten voor ‘n dag. De lage prijs voor het busje en de ervaring van andere camperaars, deed ons besluiten met het busje mee te gaan. De juiste keuze, bleek. OeiOei.. die weg was slecht!!! Anderhalf uur hobbelen over ‘n supersmalle weg langs ‘n ravijn. Er waren meer gaten dan wegdek, maar deze chauf verorberde deze wegen met zijn paplepel.

Wiebelbussen en schuddebootjes
Daarna zouden we op ‘n ferrie stappen, op de rivier door de bergen. Ferrie vol! Wij mochten in ‘n klein bootje, naar ‘n kleiner eilandje. Jeeeeh!! Het tochtje was geweldig! De bergen immens, het water helder en de mini-dorpjes leken wel uit de oertijd. Het eilandje waar we 2 uurtjes bleven, was heel grappig. Strandstoelen, ijskoud water en uiteraard ook loslopende geiten. Die zullen ook ooit met ‘n bootje hier gebracht zijn. Het barretje gemaakt van stokken en er hingen hangmatten op het terras. Een klein paradijsje op anderhalf uur varen van de bewoonde wereld. Op de terugweg zwommen we nog even in ‘n grot en toen was het tijd om weer in de wiebelbus te stappen. Het was ‘n hele leuke dag! :D

Dat was ons weekje vakantie
Op de terugweg naar Tirana nog 1 camping gepakt. Deze bleek extreem luxe (dus nog luxer voor Albaneze begrippen). Niks voor ons eigenlijk. Maar ze deden hier wel de was voor ons. Ja, ja, zo luxe dus! Daarna, op naar Tirana! Daar stonden de eigenaren van de camping en taxichauffeur Melvin ons al op te wachten. Gelukkig! Ze waren niet vergeten dat we kwamen.

En nu zit ik hier dus…..
Te werken, te genieten van de rust en ‘n plannetje te maken voor de komende weken. Dan laten we Albanië achter ons en duiken we verder de Balkan in. De natuur en de mensen van Albanië hebben ons ontzettend blij gemaakt. En nieuwsgierig naar de omliggende landen.

We houden jullie op de hoogte! Dankjulliewel weer voor het lezen. Hopelijk vergeten jullie ons zo niet! ;)

Ow, ik moet rennen want er komt ‘n camper aan. “Benvenuto nel campeggio!

DoeiDoei!


Foto’s bij dit verhaaltje: http://benzoverdegrens.reislogger.nl/foto/albanie-echt-mooier
Vergeet niet op “oudste eerste” te klikken voor de juiste volgorde ;)

Plons jij mij, dan plons ik jou!! What a show!! BBQ @ the Beach!!

Foto’s

4 Reacties

  1. Ingrid:
    11 juli 2018
    Wauw Renee en Paul, wat een avonturen en wat een prachtig land. Jullie gaan toch nooit meer wennen in ons kikkerlandje.....Heerlijk hoe je alles beschrijft, kijk al weer uit naar je volgende verhaal😁
    Liefs van de Damwijkjes😘
  2. Marjet:
    12 juli 2018
    Renee Paul, wat verrassend, zo'n mooi land. Maar met jullie camper kan je ook wel op de mooiste plekjes komen. Hulde voor de chauffeurs. Succes Renee als camping receptioniste 😀
  3. Mama Ellen:
    12 juli 2018
    Tjonge, 😃 papa en ik hebben enorm gelachen bij het lezen van bovenstaande verhaal en het bekijken van de foto's 😄. Wát een hilarische momenten beleven jullie toch!
    En je ziet dat 'fijne personen eveneens hele aardige, sociale 😊
    types "aantrekken"'. Wát een bof voor jullie dat het zó werkt. (Hé Renée, waar komt dat 'Vluchthaven' toch vandaan 🙆🏾‍♀️??)
    Doei jullie, 💋 tot jullie volgende verhaal (vanuit de Balkan(?)
  4. Conny:
    10 augustus 2018
    Geweldig leuke verhalen weer!En mooie foto's natuurlijk.